ὁ Κουμμουνιστής

῞Οταν πρωτοήκουσα τὴν λέξιν, θὰ ἤμουν δὲ θὰ ἤμουν πενταετῆς. Μὲ ἐγοήτευε ἡ εὐκολία διὰ τῆς ὁποίας οἱ "μεγάλοι" καὶ ἀπὸ ῥαδιοφώνου μάλιστα, ἐνῶ δριμύτατα πάσαν τὴν ὑποζώνιον χώραν ἐγγίζουσαν γλωσσικὴν παρέκκλισιν τῶν ἀνηλίκων ἐτιμώρουν, μὲ θέρμην ἤ ὀδύνουσαν συγκατάνευσιν ἀθυροστομοῦντες συχνάκις αὐτοὶ αὗτοι "ἐκουμμούνιζον".
Διήρκεσεν ἔτη πολλά, ἕως ὅτου, μακροχρονίως ἐντρυφικὼς ὦν ἐν τῇ λεξικῇ ἐτυμολογίᾳ, ἀντελήφθην πρός τι ὁ τρόμος καὶ ὁ σπαραγμὸς.
Κάποιος φαίνεται, ἀφῆκε νὰ διαῤῥεύσῃ εἰς τὴν κοινὴν γνώμην δοξασίαν πὼς "κουμμουνιστὴς" ἦτο ὁ ἄνευ φραγμῶν καὶ ἀπροσκόπτως ὑποστηρίζων τὴν "μουνικὴν" κοινοκτημοσύνην καὶ κοινοχρησίαν. Ὄνειρος ἀσφαλῶς τῶν μὴ ἐχόντων, καθ’ ὅτι οἱ ἔχοντες ἤδη ἀϖὸ ἀρχαιωτάτων χρόνων, ἑαυτοῖς πολλάκις κοινοπρακτοῦντες, διὰ τοῖς χρήμασιν ἐμουνοπρομήθευον.
Ἄααααχ πτωχέ μαλάκα! καὶ ἐκεῖ πάλιν χαμένος ἐβγῆκες...